فرشته ی بهشتی من

من تو اولین روز دلگیر پاییز فهمیدم که یه مهمون کوچولو دارم.و منو بابایی از خدا تشکر کردیم که همچین موهبتی رو شامل حال ما کرده.هم خوشحال بودن ومامانی جون از خوشحالیش جیغ میکشید اخه رادین اولین نوه ی خانواده ما هست.عمه جون هم خیلی خوشحال بود طوری که از سر بالایی ولیعصر تا خونهی مارو پیاده بدو بدو امد ومامان مهین هم از خوشحالیش کفش های بابا احد رو پوشیده بود.ان روز عزیز خاله و عمو حمید هم خونه ی مامان مهین اینها بودن وشام همه خونه عمه اشرف بودیم وعزیز خاله از خوشحالیش به همه خبر داده بود خلاصه که تا عصر همه ی فامیل  توتهران تبریز وارومیه خبر دار شدن که شما فرشته ی کوچولو تو دل مامان هستی حتی عمه مینا هم که تو امریکاست فهمیده بود وعمه واقا جعفر خیلی خوشحال بودن.دایی هات هم مدام قش و ضعف می کردن ورو سرو کول هم می پریدن تا یه ماه فقط به تلفن های تبریک جواب می دادیم.وبیشتر از همه من خوشحال بودم چون خدا تورو به من داده تا دیقه تو روز های دلگیر پاییز دلم نگیره وتو عصر های پاییزی غصه ام نگیره.فرشته ی من نه ماه با همه یمشکلاتش تموم شد وشما تو تو گل وسبزه وتو بهشتی ترین ماه خدا یعنی 26 اردیبهشت ساعت 9.25 دقیقه تو بیمارستان شفا وتوسط دکتر یگانه به دنیا امدی ومن چقدر خوشحال بودم که از این به بعد قراره تو بغلم باشی ومن لمست کنم.نفسم وقتی شما رو از شکم مامانی در اوردند اولین کاری که کردی این بود که رو سر دکتر جیش کردی و وقتی تو رو به من نشون دادن انگشت شصتت رو می مکیدی ومثل  ماه بودی سفید وخوشگل.هز بس سفید بودی ولپهات گل انداخته بود که همهی دکتر ها وپرستار ها بهت می گفتن هلو بالا.عزیزم وقتی به دنیا امدی 3500gوزنت بود و52cmقدت.مامانی جون و بابایی جون از خوشحالیشون گریه می کردن و وقتی من و اوردن تو اتاق به بابایی گفتم نی نی رو دیدی چقدر خوشگل بود عزیزم همه داشتن ازت عکس می گرفتن وشما تو عالم بی خیالی داشتی شیر می خوردی.پسرم  خانم دکتر ازم پرسید اسم پسرت رو چی می ذاری و من گفتم رادین و وقتی معنی اسمترو گفتم همه از اسمت خوششون امد.عشق من ما روز سه شنبه فردای روزی که به دنیا امدی ساعت 1 از بیمارستانمرخص شدیم وساعت 2.20 خونه بودیم وتو فرشته کوچولو پا تو خونه گذاشتی تا  به خونمون گرمای بیشتری بدی وزندگی یه عاشقانه ی من وبابارو عاشقانه تر کنی.خیلی دوستت داریم چون تو حاصل عشق پاک و بی الایش  من وبابایی.